Vier lammetjes vrolijken het sombere najaar op.
Eén daarvan heeft zowel lichamelijke als geestelijke beperkingen; de moeder stortte 1 maand voor de geboorte van het lam in en bleek een slepende melkziekte; ze gebruikte (te) veel voedsel/energie voor de groei van het lam en kwam daardoor zelf te kort. Na een infuus van de dierenarts en nog enkele andere oppeppers trok ze gelukkig meteen weer bij, maar voor het lam had het echter blijvende sporen achter gelaten, zo bleek na de geboorte. Het lam had licht misvormde poten en je merkt aan hem dat hij visueel niet optimaal is. Maar daarentegen functioneert het gehoor des te beter
Inmiddels zijn we al weer vele weken verder en de 3 gezonde lammeren lopen met de kudde mee. Eten gras, brokken en een heel enkele keer drinken ze nog bij hun moeder. Het 4e lam ontwikkelt zich, naar omstandigheden, ook goed. Het krijgt nog wel – dag en nacht – om de twee uur melk met de fles, maar middels een spalk die ik gezamenlijk met de dierenarts aanbracht, bevindt het pootje met de meest afwijkende stand, zich nu in een veel betere positie en gaat het lopen stukken beter. Sinds afgelopen weekend is er dagelijks een moment dat hij met een sprongetje alle 4 de poten van de grond heeft en zo goed mogelijk een dartelend lam nadoet. Kostelijk om te zien! Ook begint hij langzaamaan steeds meer lammerbrokken – die ik speciaal voor hem haalde – te eten. Lang had hij er absoluut geen interesse in, maar inmiddels loopt hij zo af en toe zelf naar de bak en knabbelt er lekker van. Het zal nog wel even duren voordat hij van de melk af kan, maar met de gebruikelijke TLC zal het allemaal wel goed komen. Bijna dagelijks zet ik hem even bij de andere schapen om zodoende de band met de kudde te behouden.
