Om voortaan droog te staan als u de hond komt brengen of ophalen, heb ik een afdakje gemaakt. De bedoeling was een plat dak, maar omdat de dakplaten niet meer droog werden (mist, vorst e.d.), kon ik het afdekmateriaal er niet meer op bevestigen. Zodoende een tijdelijk dak met afloop gemaakt.
De bel en het info-bord zijn nu ook meteen onderdak gegaan en zullen minder/geen last meer hebben van de weersomstandigheden.
De vogelbescherming in Zeist bracht me een aantal jaren terug twee zwanen. De één beduidend kleiner dan de andere en de kleine liep mank. Ze dachten dat het een koppeltje was. Elk jaar echter, in het voorjaar, brak er voor de kleine, manke zwaan een vervelende tijd aan; de grote zwaan wilde paren, maar de kleine wilde niet en vloog tot bloedens toe in de afrastering. Omdat ze het verder het gehele jaar goed hadden en zelfs samen meerdere jaren een nest bouwden, bleef ik hoop houden. Wel scheidde ik de twee in het voorjaar om ernstige verwondingen te vermijden.
Sinds kort weet ik dat het twee mannetjes waren. Toen heb ik de grote zwaan meteen ter overname aangeboden. Er kwamen verschillende reacties, maar ik koos Alain uit België die een mooie tuin met een vijver heeft. Hij had een koppeltje zwanen maar het mannetje was kort geleden overleden. Toen ze thuis in België waren aangekomen, kreeg ik van Alain een berichtje; het was liefde op het eerste gezicht en de dag erna waren ze al begonnen met het bouwen van een nest! Wat heerlijk als iets goed afloopt!
De kleine manke zwaan, die ik tijdelijk in de volière had ondergebracht, zwemt nu rustig in de poel tussen de eendjes en wordt niet meer opgejaagd. Ik zal tzt eens kijken of ik een lief vrouwtjes zwaantje voor hem kan vinden….
Het zwarte Schmallenberg lam, genaamd Zorro, maakt het goed.
Inmiddels hebben Rosanne en Bart die, zijnde dierenartsen, die zich interesseerden en wilden proberen de mobiliteit te verbeteren, nog voor de kerstdagen een soort van gipscorset aangelegd waarin het ‘slechte’ pootje werd opgenomen. Door de zenuw uit te schakelen en zo de verkrampte spier, die het pootje in een afwijkende stand ‘dwong’, te verslappen, konden we, met vereende krachten, het pootje in de goede stand fixeren.
De eerste dagen waren zwaar voor het lam; z’n lijfje zat zo ‘vast’ dat hij zichzelf niet goed meer kon corrigeren; het lopen ging nóg moeilijker en éénmaal op z’n zij, kon ie zonder hulp niet meer opstaan. Na ca. twee weken haalde ik het onderste deel van het gips eraf zodat het lam z’n onder-poot kon gaan leren strekken en buigen en zelf iets beter uit de voeten kon.
Om te zorgen dat Zorro, ondanks de intensieve zorg van de afgelopen tijd, tóch zou weten dat ie een schaap is, nam ik het witte lam Liberty dat dezelfde nacht geboren was, ook naar binnen. Vreugde dansjes alom en Zorro was zienderogen blij met een metgezel cq. soortgenoot. ’t Zal z’n ontwikkeling vast en zeker ten goede komen!
Vier lammetjes vrolijken het sombere najaar op.
Eén daarvan heeft zowel lichamelijke als geestelijke beperkingen; de moeder stortte 1 maand voor de geboorte van het lam in en bleek een slepende melkziekte; ze gebruikte (te) veel voedsel/energie voor de groei van het lam en kwam daardoor zelf te kort. Na een infuus van de dierenarts en nog enkele andere oppeppers trok ze gelukkig meteen weer bij, maar voor het lam had het echter blijvende sporen achter gelaten, zo bleek na de geboorte. Het lam had licht misvormde poten en je merkt aan hem dat hij visueel niet optimaal is. Maar daarentegen functioneert het gehoor des te beter
Inmiddels zijn we al weer vele weken verder en de 3 gezonde lammeren lopen met de kudde mee. Eten gras, brokken en een heel enkele keer drinken ze nog bij hun moeder. Het 4e lam ontwikkelt zich, naar omstandigheden, ook goed. Het krijgt nog wel – dag en nacht – om de twee uur melk met de fles, maar middels een spalk die ik gezamenlijk met de dierenarts aanbracht, bevindt het pootje met de meest afwijkende stand, zich nu in een veel betere positie en gaat het lopen stukken beter. Sinds afgelopen weekend is er dagelijks een moment dat hij met een sprongetje alle 4 de poten van de grond heeft en zo goed mogelijk een dartelend lam nadoet. Kostelijk om te zien! Ook begint hij langzaamaan steeds meer lammerbrokken – die ik speciaal voor hem haalde – te eten. Lang had hij er absoluut geen interesse in, maar inmiddels loopt hij zo af en toe zelf naar de bak en knabbelt er lekker van. Het zal nog wel even duren voordat hij van de melk af kan, maar met de gebruikelijke TLC zal het allemaal wel goed komen. Bijna dagelijks zet ik hem even bij de andere schapen om zodoende de band met de kudde te behouden.
Reeds meerdere malen kwam de dierenambulance hier dieren brengen; eenden, duiven en een brandgans.
De meesten waren gedumpt. Zo ook de 10 gekortwiekte sierduiven die onlangs gebracht werden. Zij zitten, totdat ze weer kunnen vliegen, binnen in de volière.
Afgelopen dagen was ik veelvuldig bezig in de aanbouw; het uitruimen, schoonmaken en vervolgens behandelen van de vloeren en onderrand van de muren met Black Varnish. Dat is de moderne variant van het zwarte goedje met teer dat voorheen altijd in de stallen gebruikt werd; het is plas en poep bestendig en makkelijk schoon te houden.
Toen ik mijn moeder vandaag vanuit Doetinchem ophaalde om hier op ‘de Kleine Kers’ m’n verjaardag te vieren, kreeg zij de ‘eer’ om het lint door te knippen en de aanbouw officieel te openen.
Een dubbel feest aldus! We lieten ons de koffie met appeltaart en slagroom dan ook goed smaken op deze zonnige dag!
Gisteren zei iemand me: “dat varkensvlees van je is ontzettend lekker, maar niet goedkoop!”
Inderdaad geen kilo-knallers, maar hieronder zal ik proberen om de prijs te verklaren.
Wikipedia omschrijft het vleesvarken als volgt;
Een vleesvarken is een varken dat gehouden wordt door een varkenshouder voor de productie van varkensvlees 90% van de varkens in Nederland wordt gehouden in de provincies Noord-Brabant, Limburg, Gelderland en Overijssel. In Nederland werden in 2010 ruim 12 miljoen varkens gehouden, waarvan bijna 6 miljoen vleesvarken. Het grootschalig grootbrengen van vleesvarkens wordt gerekend tot de bio-industrie.
Vleesvarkens worden meestal geboren op een vermeerderingsbedrijf waar zij tien weken blijven. Een paar dagen na de geboorte worden de staartjes geknipt om staart-bijten te voorkomen. De beren (mannelijke biggen) worden gecastreerd.
De tien weken oude biggen heten dan gebruiksvarkens. Ze wegen ongeveer 25 kg en gaan naar een varkensmesterij. Als ze ongeveer vier tot zes maanden oud zijn en maximaal 90 kilo wegen gaan ze naar de slachterij.
De varkens die het goedkope vlees opleveren, worden binnen een half jaar vetgemest tot 90 kilo. De producent (boer) hoeft er aldus ook maar een half jaar voor te zorgen. Dat betreft niet alleen een half jaar voeren, maar ook een half jaar bezetting van de stalruimte.
Bij mij daar in tegen blijven de biggen bij de moeder-zeugen in één grote groep. De biggen krijgen geen brokken die een maximale snelheid mbt. groei beogen, maar krijgen de tijd om volgens natuurlijke tijdslijn te groeien. Ze scharrelen buiten, lopen niet op roosters, luieren in de zon, graven en ravotten naar hartenlust. Nemen, als ze daar zin in hebben, een modderbad en hebben hun staart er nog aan zitten. Zie foto’s ‘boerderijdieren’.
Het varkensvoer dat, nu ik een silo heb, in bulk (losgestort) geleverd wordt en daarmee voordeliger is dan aangeleverd worden als zakgoed, kost ca. 0,25 cent per kilo. Zou je zeggen “Da’s niet duur!”. Maar als je kijkt hoeveel één varken per dag eet…… Ze krijgen naast brokken, ook groente- en fruitafval van de groenteboer en ‘oud’ brood van de bakker dat ik middels meerder ritjes in de week ophaal.
Naast de kosten van het voeren van de varkens zijn er ook de kosten van het slachten en verwerken van het vlees. Om een idee te geven: het keurloon per varken is eur9,90. De slachtkosten per varken, afhankelijk van hun gewicht, ligt tussen de eur23,00 en eur26,00. Het uitsnijden van een varken kost gemiddeld eur80,00. Een verse worst maken kost ca. eur1,70 per stuk.
“Doe ze dan eerder naar de slager, als ze bv. een half jaar oud zijn!” Dat zal ook gebeuren, maar dat maakt toch dat het vlees relatief duurder blijft dan de kilo-knallers; na een half jaar wegen ze bij mij ‘pas’ rond de 30 kilo en daarbij zijn de kosten van de slager niet minder; de hoeveelheid handelingen voor het uitsnijden zijn voor hem hetzelfde. Aldus dezelfde slachtkosten en minder kilo’s vlees. Terzijde zijn er extra kosten voor het maken van worsten, Gelderse schijven ed.
Het houden van varkens zal ik blijven doen; Friemel en Bommel blijven. Het zijn vreselijk leuke dieren en ik blijf hopelijk nog lang en dagelijks van hun aanwezigheid genieten. Maar financiëel gezien is het geen succes, in tegendeel. Ook met de vleesprijzen die ik nu hanteer, haal ik bij lange na nog niet de werkelijke kosten.
Het gemarmerde vlees van het Magalitza varken staat wereldwijd bekend om z’n fantastische smaak. In vele landen een delicatesse!
Het leven moet je vieren, maar je eet ook niet elke dag taart of kaviaar en je dringt niet elke dag champagne. Maar des te meer is het volop genieten als je af en toe jezelf eens trakteert op een culinair hoogstandje!
n vleesvarken is een varken dat gehouden wordt door een varkenshouder voor de productie van varkensvlees. 90% van de varkens in Nederland wordt gehouden in de provincies Noord-Brabant, Limburg, Gelderland en Overijssel. In Nederland werden in 2010 ruim 12 miljoen varkens ge
houden, waarvan bijna
6 miljoen vleesvarkens [1]. Het grootschalig grootbrengen van vleesvarkens wordt gerekend tot de bio-industrie.
Vleesvarkens worden meestal geboren op een vermeerderingsbedrijf waar zij tien weken blijven. Een paar dagen na de geboorte worden de staartjes geknipt om staartbijten te voorkomen. De beren (mannelijke biggen) worden gecastreerd, omdat er anders een berengeur bij het bereiden van het vlees vrij kan komen. Onverdoofde castratie stuit op steeds meer maatschappelijke weerstand en is daarom in Nederland verboden. Er wordt veel onderzoek gedaan naar de berengeur, het voorkomen ervan, en alternatieven voor de onverdoofde castratie. Ook Europa streeft naar het verbieden van castreren.
De tien weken oude biggen heten dan gebruiksvarkens. Ze wegen ongeveer 25 kg en gaan naar een varkensmesterij. Als ze ongeveer vier tot zes maanden oud zijn en maximaal 90 kilo wegen gaan ze naar de slachterij.
Gedurende afgelopen zomer vakantie is er veelvuldig via de WhatsApp gecommuniceerd.
“Hoe gaat het met Max?” en “Hoe doet Sam het?”
Het is erg leuk om de baasjes te kunnen informeren over het wel en we van hun dierbare viervoeter(-s) en daarbij wat foto’s te sturen.
Al die foto’s kan ik weer plaatsen op de website. Leuk klusje voor later dit jaar.
Ook maar eens kijken of ik de baasjes die momenteel nog sms-en, kan overhalen om te gaan WhatsApp-en; dat zal de torenhoge telefoonrekeningen goed doen!
Omdat het blijven voeren van de varkens te kostbaar is, gaan ze in kleine groepjes langs de slager en vervolgens het vrieshuis in.
Het was nooit de bedoeling om twee worpen zo snel achter elkaar te hebben, maar Olivier, de beer die al weer even terug naar Brabandt verhuisde, brak de schuur af en was niet meer tegen te houden. Ik gooide er nog een lasso omheen in een verwoede poging hem op andere gedachten te brengen, maar werd al gauw mee getrokken en belandde in de blub.
Een tweedehands silo brengt weliswaar verlichting in het financiële plaatje mbt de olijke knorrepotten, maar er zijn grenzen.
Friemel en Bommel blijven. En mogelijk één big van beiden. Maar de rest gaat weg.
Een aantal vriezers zijn helemaal gevuld met de heerlijkste karbonades, hamlappen, worsten ed,
Dus was er een oplossing nodig voor de anderen. En dat werd het vrieshuis te Harreveld.
Daar hangen sinds vanmorgen de 6 halve karkassen, van de drie varkens die afgelopen zaterdag geslacht werden en ruim over de 100 kilo wogen.