Het zwarte Schmallenberg lam, genaamd Zorro, maakt het goed.
Inmiddels hebben Rosanne en Bart die, zijnde dierenartsen, die zich interesseerden en wilden proberen de mobiliteit te verbeteren, nog voor de kerstdagen een soort van gipscorset aangelegd waarin het ‘slechte’ pootje werd opgenomen. Door de zenuw uit te schakelen en zo de verkrampte spier, die het pootje in een afwijkende stand ‘dwong’, te verslappen, konden we, met vereende krachten, het pootje in de goede stand fixeren.
De eerste dagen waren zwaar voor het lam; z’n lijfje zat zo ‘vast’ dat hij zichzelf niet goed meer kon corrigeren; het lopen ging nóg moeilijker en éénmaal op z’n zij, kon ie zonder hulp niet meer opstaan. Na ca. twee weken haalde ik het onderste deel van het gips eraf zodat het lam z’n onder-poot kon gaan leren strekken en buigen en zelf iets beter uit de voeten kon.
Om te zorgen dat Zorro, ondanks de intensieve zorg van de afgelopen tijd, tóch zou weten dat ie een schaap is, nam ik het witte lam Liberty dat dezelfde nacht geboren was, ook naar binnen. Vreugde dansjes alom en Zorro was zienderogen blij met een metgezel cq. soortgenoot. ’t Zal z’n ontwikkeling vast en zeker ten goede komen!
